سرگردان
من از كــون مــكان بــي زار گـشتم
كــه دور از صـحبت دلــدار گشتم
به گـلزار جـهان چـون مـرغ يــاحق
هـمه شب تـا سحــر بـيدار گشتم
نــمي دانــم مــرا ساقي چه پيمود
كـــه از كيــفيّتش هـوشيار گشتم
در ايـن دنيــاي وا نـــفساي فـانـي
عزيزان را بـه جـان غمخـوار گشتم
گــهي مــانند ســنبل تــاب ديدم
گــهي چـون نـرگست بيمار گشتم
از اين مسكين به جـز يـاري چه ديدي
كــه آخــر كــمتر از اغيار گشتم
زبان را با دلـــم دمــــساز كــردم
از آن رو بــارهــا بــر دار گشتم
شدم (حيران ) و سرگردان در اين شهر
هــمه دنــبال آن دلــدار گشتم
نظرات شما عزیزان:
رسول سعادت نیا 
ساعت3:27---6 مهر 1390
درود به سرکار خانم امینی
غزل زیبای شما را خواندم و استفاده بردم
دست مریزاد زیبا بود
راستی به نظر کون و مکان بوده و اشتباه تایپی اتفاق ااست ...
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: