غزل 21
طبیب را چه کنم ؟ چاره ساز من یار است
ولی دریغ ، که آن هم به کام اغیار است
به قصد قتلم اگر آمدی ، تأمل چیست ؟
برای کشتن عاشق ، بهانه بسیار است
لب تو چارة کارم نمی کند ، ورنه
ز درد و داغ دلم ، مو به مو خبردار است
بُتی به عشوه در آمد ، که بت پرست شدم
دگربه دست من،این سبحه نیست زنّّّاراست
به روی من در گلزار را چو گلچین بست
نگاه من به گل از رخنه های دیوار است !
دلم به حسرت روی تو زار می نالد
چو بلبلی که به دام و قفس گرفتار است
چو ترک عشوة تُرکان نمی کنی « نظمی»
برو ! دل تو به چندین بلا سزاوار است
نظرات شما عزیزان:
رسول سعادت نیا 
ساعت9:50---28 مهر 1390
درود به جناب سرخی عزیز
زهی خرسندم که شاهد نقش آفرینی های آن جانم...
و اما بعد دراین همایش زهی درس آموختم از جناب نظمی عزیز این استاد گران سنگ ومرد تاریخ .. چه بسیار سرانیده گانی کهمی سرایند اما در رفتارشان اثری از سروده نیست اما در این دیدار یافتم یافتنی های بسیار از جناب استاد .. گفتار و کردار یکسان و در لحظه لحظه اندیشه های سبزش رهگشا بود و هست .. از جناب عالی بسیار سپاس گزارم که سبب این دیدار پر ثمر شدید و چه بی بهره گی بود مرا آن زمانی که خبر دار شدم آن عزیز را تلنگر زنان نظم قلب در هم ریخته است و از حضورت بی بهره شدم ... سپاس بیکران که دوباره پرده سازی می کند آن دلنواز
پاینده باشید
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: